اگر کسی در مواجه با مشگلی بگوید” حالا ببینیم چی میشه..” احتمالا به بی خیالی یا بی فکری متهم شود یا انگ تنبلی و کاهلی بر او زده می شود.
در فرهنگ مدرن، سرعت وجه مثبت شخصیت افراد محسوب می شود پس واکنش بی تفاوت در بسیاری از حالات پسندیده نیست حتی می تواند قبیح به نظر آید.
گرچه مدرنیته ای که به آن بالیده می شود لباس اطلسی بر تن کرده اما همچنان از درون درگیر تفکرات عصر شکار است.
سریع بودن نیز ارزشی است که از نیاکان شکارچی به میراث رسیده و دستاورد بشر امروزی نیست.
شاید برایتان سوال پیش آمده باشد که جملات بالا در مذمت افرادی گفته می شود که اقدام به عمل های در لحظه دارند و قصد داریم سستی و بی حالی را ترویج دهیم!
بد نیست ادامه مطلب را بخوانید شاید متفاوت فکر کردید.
برای شفاف سازی، خاطرات و تجربیات خودتان را در موارد زیر مرور کنید:
• زمانی که در یک موقعیت جدید قرار داشتید.
• وقتی درشرایطی نا مشخص بودید.
در چنین حالاتی سکون را ترجیح می دهید یا هر کاری که از دستتان بر آید، بی وقفه انجام می دهید؟
بررسی ها نشان داده، بیشتر افراد انتخاب دوم را ارجح می دانند واز اینکه منفعل دیده شوند، احساس خوبی ندارند. پس جواب شما هم پیشاپیش به احتمال زیاد گزینه دوم بود و جالب اینکه همان کارهای هول هولکی و از سر ناچاری اشتباه هم هستند زیرا صرفا برای فرار از احساس ناامنی انجام می شوند. درست مثل پیشینیان که در موقعیت های نا آشنا یا نامطمئن بی درنگ کاری می کردند تا ایمن باشند.
یعنی بشر قصد دارد با ذهنییت بدوی از پس پیچیدگی های عصر خویش بر آید. برای همین زیاد می شنوید؛ کسی بگوید ” احساس می کنم روی نوار تردمیل در حال دویدن هستم و هر چه بیشتر و تندتر میدوم باز به جایی نمی رسم” !
اصلا جای تعجب ندارد بلکه قابل تحسین است، لااقل به بیهوده بودن کارهایش توجه کرده است.
ولی آنکه ادای همه چیز دانها را درآورد، احمق است. به قول شیخ الرئیس بوعلی هر چه بدانید باز بسیار نمی دانید.
رویه جدید چه باشد؟
• از قهرمان بازی دست بردارید و گاهی به ناتوانی خود اقرار کنید بخصوص در شرایط غریب و جدید
• در شرایط مذکور دست به نقد نباشید کمی در عمل کردن خساست بورزید.
• به گستره غرائض آگاه باشید؛ نیازهای پدرانمان لزوما نیاز ما نیستند.
چه کسانی حلاوت توفیقات عظیم را مزه می کنند؟
آنها که نواقص خود و شرایط را قبول کردند و بی هوا وسط استخر خالی نمی پرند. در عوض آرام و بی صدا تماشگر شنای سایرین می شوند تا زمانی که بر اوضاع تسلط بیشتری پیدا کردند، راه را از چاه بشناسند.
و صد البته فراوانی این میزان از هوشمندی بسیار ناچیز است. بود و نبودش هم ارتباطی به جایگاه شغلی، وضعیت مالی،موقعیت فردی و حتی پیشرفته بودن جامعه ندارد .
توان سکوت، مشاهده گری و صبر در وجود کسانی نمو می کند که :
• منضبط هستند.
• برای دریافت مقام و منصب دست پاچه نمی شوند.
• قاطعیت را تنها زمانی موثر می دانند که با تامل و تفکر همراه باشد.
• به قاطعیت فوری فوتی باور ندارند.
• تائید دیگران در تصمیماتشان نقش ندارد.
• در مواجه با شرایط ناشناس کمی از مساله فاصله می گیرند سپس آن را ارزیابی می کنند.
در حقیقت، گاهی مسائل پر پیچ وتاب راه حل های دم دستی دارند ولی انسان بیچاره غافل است و برای یافتن جواب تا ثریا می رود چه بسا “گر صبر کند ز غوره حلوا سازد.”